In maart 2021 accepteerde de VN een voorstel van India om 2023 uit te roepen tot het Internationale Jaar van Millets. Het voorstel van India schetste hoe de gierstplant een duurzame oplossing kan zijn voor voedselonzekerheid over de hele wereld.
Gierst is als gewas zeer klimaatbestendig. Het heeft niet veel water nodig of zeer vruchtbare grond, die beide sowieso altijd schaars zijn.
Vanwege zijn vermogen om te gedijen in barre klimaten, kost het minder dan quinoa om te produceren en gebruikt het minder water. Deze koolstofarme optie zou kunnen helpen de groeiende bevolking te voeden met minder milieu-impact dan andere, meer populaire graangewassen.
Er is een dringende behoefte om het bewustzijn van de klimaatbestendige en voedingswaarde van gierst te vergroten en te pleiten voor gediversifieerde, evenwichtige en gezonde voeding door middel van meer duurzame productie en consumptie van gierst”, verklaarde de VN bij het aanvaarden van het voorstel van India. Gierst is niet alleen relatief eenvoudig en kosteneffectief om te kweken, maar ook erg goed voor je.
Dit belangrijke voedselgewas is ook glutenvrij en volkoren. Dit voedzame zaad bevat alles behalve 1 essentieel aminozuur dat nodig is om er een compleet eiwit van te maken, wat meer is dan de meeste granen kunnen zeggen.
Het is ook rijk aan vezels en antioxidanten, en de vingergierst is ook een uitstekende bron van calcium. Naast voedsel voor mensen is gierst ook een duurzamere optie voor voer en veevoer dan sommige van zijn populaire alternatieven. In de Verenigde Staten wordt gierst meer gezien als een optie voor vogelzaad dan als voedselgraan voor mensen - maar dat verandert geleidelijk! Goede producten bij Amazone voor het kweken van gierst:
Gierst is een graangewas uit de Poaceae-familie, met een zaadachtig uiterlijk. Deze grasachtige plant maakt deel uit van de grasfamilie en heeft een lange stengel en wordt meestal geoogst vanwege zijn kleine eetbare zaden.
In tegenstelling tot de meeste graangewassen die het graag wat koeler hebben, groeit gierst het beste bij warmer weer, zoals rijst en maïs. Verschillende soorten gierst zijn meer dan 4.000 jaar geleden ontstaan in delen van Azië en Afrika.
Hoewel het zaad de belangrijkste attractie is, kweken mensen om verschillende redenen gierst. Het is een uitstekend bodembedekkersgewas, geweldig voer voor vee en gedomesticeerde dieren, voer voor grazende dieren en na het oogstseizoen te mengen met je grond voor extra voedingsstoffen.
Sommigen kweken het zelfs als siergierst vanwege het prachtige paarse blad. Zoals eerder besproken, zit dit oeroude graan vol met tonnen essentiële voedingsstoffen.
In de VS wordt het meestal gekweekt voor vogelzaad. In andere delen van de wereld is gierst een cruciaal onderdeel van het dieet van de gemiddelde persoon.
Afhankelijk van hoe je het bereidt, kan het in een gerecht worden gebruikt als een graansoort vergelijkbaar met rijst of quinoa, of als het langer wordt gekookt met meer vloeistof, verandert het in een pap. Gierstzaden zitten vaak in meergranenbrood; deze granen kunnen ook worden vermalen tot meel en worden gebruikt om flatbread en andere gerechten met een goede voedingswaarde te maken.
Gierst alleen heeft een licht nootachtige smaak, maar verandert gemakkelijk in smaak zoals alles waarin het gekookt wordt. In de tuinwereld, vooral in de VS, is het gebruikelijk om rond juni of juli te planten en half oktober te oogsten.
Zodra zaden direct in de grond zijn geplant, duurt het 1-2 dagen voordat ze ontkiemen, en zodra de plant is gevestigd, begint het uitloperproces. Vervolgens begint de pluim, of een tros bloemen, die de zaadkop zal vormen, te groeien in een omhulsel van bladeren.
Naarmate de plant rijpt, komt de kop uit de schede en verandert van groen naar goud naar bruin. Gierst wordt meestal geoogst voor de hoogste opbrengst wanneer de krop 0,66 van de is gedraaid manier bruin.
Hoewel verschillende soorten gierst qua smaak vergelijkbaar zijn, hebben ze elk unieke kenmerken die ons helpen begrijpen waarom ze zo populair zijn in verschillende delen van de wereld. De verschillende gierst die hieronder wordt besproken, is geen uitgebreide lijst, maar belicht enkele van de meer algemeen geteelde gierstsoorten. Alle hier besproken gierst hebben vergelijkbare groeigewoonten!
Nadat je hebt gekozen welk type gierst je gaat planten, is het tijd om je voor te bereiden. Gierst kan worden gekweekt in containers, op de grond of in verhoogde tuinbedden, met enigszins variërende plant- en verzorgingstechnieken.
Zorg ervoor dat u uw grond in de lente bewerkt voor het beste resultaat en rol voor het planten. Gierst moet ruim na de laatste nachtvorst worden geplant als de bodemtemperatuur ongeveer 18,3°C heeft bereikt.
Zorg ervoor dat je een gebied selecteert waar gierst een hele dag zon kan krijgen. Gierst kan kruisbestuivend zijn, dus je kunt het beste geen verschillende soorten naast elkaar planten als je van plan bent zaad te bewaren om volgend jaar te zaaien.
Bij het planten kan het breed gezaaid worden en daarna licht verpakt of met een duwzaaimachine. Wanneer begraven 2,5-7,6 cm diep, Gierstzaden doen het het best, maar kunnen nog terugkomen als ze 10,2-12,7 cm diep worden geplant. Idealiter worden ze 5,1 cm van elkaar geplant.
Als u op de juiste locatie hebt geplant, zou de verzorging van gierst niet al te veel werk moeten zijn. Een van de redenen waarom het zo populair is, is dat het een graangewas met weinig onderhoud is dat niet veel aandacht of middelen nodig heeft. Als u deze richtlijnen volgt, kunt u uw opbrengst maximaliseren en ervoor zorgen dat uw plant goed gedijt.
Gierst gedijt in de volle zon. Als u siergierst kweekt, zorg er dan voor dat u een locatie kiest waar ze de volle zon krijgen om die mooie dieppaarse kleur te krijgen.
Deze plant heeft een warme temperatuur nodig om te ontkiemen en is zeer vorstgevoelig. Plant wanneer de grondtemperatuur 65 bereikt, want dat is de minimumtemperatuur die de grond gedurende het hele vegetatieperiode moet hebben. Temperaturen van 4,4 tot 10,0°C kunnen de groei van gierst zodanig belemmeren dat ze zich niet meer kunnen herstellen.
Omdat gierst goed tegen droogte kan, heeft het niet veel water nodig. Van alle graangewassen heeft gierst het minste water nodig.
Gierst is een gewas met ondiepe wortels en haalt het meeste water uit de eerste 0,9 m van de bodem. Vaak krijgt het gewas het grootste deel van zijn water uit regenval gedurende het hele groeiseizoen.
Als u op een locatie woont waar het niet veel regent, of als u gewoon een meer gecontroleerde omgeving wilt, heeft deze plant ongeveer 2,5 cm water per week nodig. Zorg ervoor dat de grond is opgedroogd voordat u weer water geeft; gierst doet het niet goed als er water op staat.
U kunt het beste water geven met een druppelsysteem en vroeg op de dag, zodat de gierst de tijd heeft om op te drogen voor de nacht wanneer de temperaturen dalen.
Minder is meer als het gaat om grond van goede kwaliteit voor gierst. In delen van Afrika en Azië begonnen boeren gierst te planten wanneer de grond te arm werd om rijst te verbouwen.
Omdat het een gewas is dat vrij snel produceert, konden telers het in een geschikt klimaat tot drie keer per jaar achter elkaar planten. Gierst doet het het best op goed drainerende warme zand- of leemgrond.
Het geeft de voorkeur aan een neutrale ph range voor optimale groei. Het belangrijkste is dat u gierst niet plant op grond die gevoelig is voor wateroverlast.
Gierst wordt vaak op minder vruchtbare grond geteeld, dus bemesten is optioneel. Als u gierst toch wilt bemesten, kunt u het beste kiezen voor producten met een hoog stikstofgehalte, zoals vedermeel. Deze plant kan gevoelig zijn voor verbranding van meststoffen, dus niet direct op het zaad toedienen. De meststof moet bij het planten worden gebruikt en 4 weken later nog eens.
Gierstplanten hoeven niet voortdurend te worden gesnoeid. Het levert geen tweede oogst op, maar de potentiële hergroei voor een voedergewas verschilt per soort.
Zodra u vossenstaartgierst hebt geoogst, kunnen de stengels worden gebruikt voor kuilvoer of hooi. Als u gierst teelt voor begrazing, kan parelgierst het best hergroeien na begrazing. Begrazing kan beginnen zodra de plant 30,5-45,7 cm is gegroeid en mag niet lager dan 15,2 cm worden begraasd.
Gierst kan alleen uit zaad worden geteeld.
Binnen de kortste keren zult u merken dat het tijd is om te oogsten, want het is 1 van de snelst groeiende granen. Hoewel het kweken van gierst relatief eenvoudig is, wil je er zeker van zijn dat je het op het juiste moment oogst, zodat je zaden niet verloren gaan.
Wanneer gierst moet worden geoogst hangt af van de reden waarom het wordt verbouwd. Als u het als veevoeder wilt gebruiken, kunt u 45-60 dagen na het planten beginnen met oogsten.
Om het meest voedzame hooi te krijgen, moet gierst worden geoogst in het laarsstadium, wat betekent dat de kop zich heeft ontwikkeld en in omvang is gegroeid, maar nog steeds in zijn omhulsel zit. Op dit punt worden ze in een wiers opgerold om de opbrengst en de kwaliteit van het hooi te maximaliseren.
Bij het oogsten van zaad voor voedsel of als wildplant is de gierstplant meestal klaar 70-90 dagen na het planten. Een duidelijk teken dat het tijd is om te oogsten is wanneer de bovenste helft van de kop is bruin geworden, en het onderste gedeelte is niet meer groen.
Te lang wachten met oogsten veroorzaakt verbrijzeling, en u zult op deze manier waarschijnlijk meer zaden verliezen dan wanneer u te vroeg had geoogst. Knip de zaadknop af van de rest van de plant met een tuinschaar en laat de zaadkoppen enkele dagen drogen op een koele donkere plaats.
Als ze gedroogd zijn, is het gemakkelijker om het zaad van de krop te scheiden door er met je handen over te wrijven. Het zaad moet vervolgens weer enkele dagen drogen voordat het wordt opgeslagen.
Elk zaadje moet worden gepeld voor menselijke consumptie, en de methoden variëren naargelang het soort gierst. Pros en parelgierst hebben gemakkelijk te verwijderen doppen die kunnen worden verwijderd door ze eraf te wrijven of door ze te wrijven met een ventilator of een briesje. Bij vossenstaartgierst is de romp dikker en moet die met een handmolen worden verwijderd.
Nadat gierst is gepeld, kan het tot meel worden vermalen of in zijn geheel worden opgeslagen. Bewaar hele gierst in een luchtdichte verpakking op een koele, donkere en droge plaats.
Als u gierst langdurig bewaart, zet de verpakking dan een week in de vriezer om eventuele bacteriën te doden. Hele gierst kan tot een jaar bewaard worden, en gierstmeel tot 6 maanden. Als u gierst eenmaal hebt gekookt, is het in de koelkast 3-5 dagen houdbaar.
Hoewel gierst een gewas is dat weinig onderhoud vergt, is het niet perfect. Door voorzorgsmaatregelen te nemen, kunt u uw planten beschermen tegen ziekten en plagen. De eerste stap is weten waar u voor moet oppassen.
Omdat gierstzaad vaak wordt gebruikt om vogelzaadmengsels te maken, kunnen vogels een groot probleem zijn bij de teelt van gierst. Vogels eten de zaadhoofden van gierst en alle geplante zaden die nog niet de kans hebben gehad om te ontkiemen.
Om te voorkomen dat vogels pas gezaaide zaden opeten, kunt u gierstzaden een nacht laten weken en vervolgens laten drogen. Op deze manier ontkiemen de zaden sneller, waardoor vogels minder tijd hebben om ze te vinden en op te eten.
Als het gewas eenmaal is gezaaid, is het afdekken van het uitgezaaide zaad met aarde zodat vogels het niet kunnen zien, een goede voorzorgsmaatregel. Afhankelijk van de omvang van uw productie kunnen netten om uw gewas te bedekken een goede optie zijn, maar ze zijn niet realistisch voor wie grote hoeveelheden produceert. Door gierst te oogsten voordat de koppen beginnen te bederven, kunt u het aantal vogels dat uw gewas aantrekt tot een minimum beperken.
Bovendien zijn sommige insecten een kleine plaag. Sprinkhanen, legerwormen, chinch bugs en vals chinch-buggen zijn allemaal iets om op te letten bij de teelt van gierst.
Voor herfstlegermuggen zijn spinosad en neemolie bewezen zeer effectief te zijn. Legerwormen en sprinkhanen kunnen ook worden behandeld met BT-spray, een vloeibare vorm van Bacillus thuringiensis. Chinch insecten kunnen worden behandeld met pyrethrine of een sprayvorm van Beauvaria bassiana, een natuurlijke schimmels die ze uitroeit.
Ziekten bij gierst kunnen variëren naargelang het type, maar geen enkele ziekte komt veel voor. Enkele om op te letten zijn echte meeldauw, bacterievuur, kop- en korrelmut en bladvlekken zoals alternaria bladvlek.
Echte meeldauw reageert goed op een behandeling met neemolie, en zowel echte meeldauw als bladvlekken kunnen met koper fungiciden worden behandeld. Verschillende soorten vuiligheid en bacterieziekte zijn moeilijk te behandelen; de vuiligheid is van schimmelachtige oorsprong en kan dus reageren op een vroege voorbehandeling met koperfungicide, maar bacteriële ziekten worden vaak verspreid door ongedierte en kunnen fataal zijn voor de plant.
V: Waarvoor wordt de gierstplant gebruikt?
A: Gierst kan worden gebruikt voor menselijke voeding, om meel van te maken, als vogelzaad, veevoer, veevoer voor huisdieren, als hooi gewas, als veevoer voor begrazing, als dekgewas, en soms wordt gierst geteeld voor decoratieve doeleinden.
V: Is gierst eenjarig of meerjarig?
A: Eenjarig, de zaden kunnen worden geoogst en het volgende jaar weer worden geplant.
V: Wat voor soort plant is gierst?
A: Het is een grassoort, die deel uitmaakt van de grote familie van graangewassen.