Een van de beste onderdelen van aardappelen kweken is het genot om ze te oogsten na maandenlang wachten op de heerlijke knollen. Wortelgewassen zijn geliefd en worden over de hele wereld gekweekt, maar zijn ook vatbaar voor verschillende plagen en ziekten.
Omdat het gewas zich onder de grond bevindt, zijn de symptomen vaak pas zichtbaar als we ze eruit trekken. Er is niets erger dan de hele groeiperiode te wachten om te leren dat een ziekte het gewas heeft getroffen.
Aardappelschurft, ook wel gewone schurft genoemd, is 1 van deze ziekten. Hoewel aardappelschurft geen dodelijke ziekte is, komt het overal ter wereld voor, overal waar aardappelen worden verbouwd.
Deze bacteriële ziekte treft een reeks groenten naast aardappelen zoals bieten en pastinaak. Zoals de naam al doet vermoeden, veroorzaakt de aardappelschurft donkerbruine laesies op het oppervlak van deze groenten, wat hun verkoopwaarde en verhandelbaarheid voor commerciële telers aanzienlijk vermindert.
Er is geen remedie bekend voor deze ziekte, maar het kan worden beheerd door middel van geïntegreerde technieken, waaronder vruchtwisseling en bodembeheer. Dus laten we het hebben over aardappelschurft, wat het is en wat de symptomen zijn.
We zullen ook bespreken welke planten het meest vatbaar zijn voor de ziekte. Dan hebben we het over controle en preventie, zodat u kunt genieten van een gezonde aardappeloogsten.
Aardappelschurft of gewone schurft is een door de bodem overgedragen ziekte die kan worden veroorzaakt door verschillende Streptomyces-bacteriën, waarvan Streptomyces-schurft de meest voorkomende is. Deze bacteriële ziekte is gerelateerd aan een andere schurftveroorzakende ziekteverwekker, S.
acidiscabies, hoewel S. acidiscabies kan overleven onder veel zuurdere omstandigheden. S.clavifer, S.fimbriatus, S.carnosus en S.craterifer zijn ook aanvullende bacteriële pathogenen die korsten op aardappelknollen kunnen veroorzaken.
Omgevingsomstandigheden kunnen ook aardappelschurft veroorzaken. Deze omstandigheden, zoals de pH-waarde van de grond en het bodemvocht, kunnen de ernst van de gewone schurftinfectie beïnvloeden.
Er kunnen verschillende oorzaken zijn voor schurftproblemen in knollen, maar de aardappelschurft moet niet worden verward met poederschurft. Poederschurft is een schimmelziekte die wordt veroorzaakt door Spongospora subterranea. Deze schimmelziekteverwekker is totaal anders dan de hierboven genoemde bacteriële ziekteverwekkers.
S.scabies is een ongebruikelijke bacterie omdat het schimmelachtige filamenten heeft. Het overleeft in de bodem in zijn vegetatieve myceliumvorm of als sporen, net zoals schimmels.
Het is partieel voor alkalische bodems die bestaan onder zanderige of droge omstandigheden. De ziekteverwekker verspreidt zich door de bodem en kan ook over water of zelfs op insecten en nematoden worden vervoerd.
Het kan het knoloppervlak binnendringen via wonden, lenticellen of verheven poriën op houtachtige stengels en de huidmondjes, of de poriën in bladeren, stengels en andere plantorganen. Eenmaal in de plant geeft S.scabies een toxine af dat celwanden afbreekt en helpt om naburige cellen binnen te dringen.
Uiteindelijk zullen plantencellen afsterven en worden vervangen door kurkcellen die uitsteken om schurftlaesies te vormen. De ziekteverwekker sporuleert in de korsten die vervolgens de grond opnieuw bevolken en de cyclus voortzetten.
Aardappelen zijn bijzonder kwetsbaar voor infecties van aardappelschurft tijdens hun vroege ontwikkelingsstadium van de knol. Op dit punt worden de knollen gemakkelijker beschadigd of doorboord door tuingereedschap. De ernst van de infectie neemt toe naarmate de pH van de grond toeneemt. De ideale conditie voor deze bacterie is in droge, alkalische grond met temperaturen tussen 20-22°C.
De aardappelschurftziekte resulteert in zichtbare laesies of putjes op aardappelknollen. De symptomen variëren afhankelijk van het gewas.
De korstjes beginnen eerst als kleine, verhoogde bruine vlekken met een rand voordat ze uitzetten en een kurkachtige textuur aannemen. Ze zijn kleiner in eerdere knolontwikkeling die samenvloeien en 1 grotere korst worden naarmate de knollen rijpen. Naarmate de ziekte voortschrijdt, worden de korsten necrotisch en begint de sporulatie de cyclus te bestendigen.
Aardappelen zijn de belangrijkste gastheren voor S.scabies, maar andere wortelgewassen kunnen ook aangetast. Deze groenten omvatten bieten, tuinradijs, knolrapen, wortels, pastinaak en rutabagas. Verschillende Streptomyces-soorten hebben de meeste invloed op verschillende gastheren. S.ipomoeae wordt bijvoorbeeld het meest geassocieerd met korsten op zoete aardappelen en S.tumuli met suikerbieten.
Bijna alle bodems hebben een populatie S.scabies in zich. Daarom is het niet mogelijk om deze bacterie te elimineren.
Enkele van de beste methoden om de S.scabies-populatie onder controle te houden, is door vruchtwisseling toe te passen met niet-waardsoorten zoals granen en graangewassen. Gewasrotatie kan ook helpen bij het beheersen van andere aardappelplagen zoals de Coloradokever.
Maïs, rogge en luzerne zijn enkele voorbeelden van gewassen die de proliferatie van gewone schurftbacteriën in de bodem hebben kunnen beheersen. Als u zich zorgen maakt over aardappelschurft die toekomstige gewassen aantast, gebruik dan vruchtwisseling om een betere oogst te verzekeren.
Andere beheersmaatregelen zijn onder meer het beheer van aardappelbodems. Onderzoekers hebben ontdekt dat het planten van aardappelen in zure grond met een pH tussen 5,0 en 5,2 de gewone korst sterk onderdrukte.
Het is echter belangrijk om in gedachten te houden dat voedingsstoffen in de bodem doorgaans meer voor planten beschikbaar zijn wanneer de pH van de grond rond de 6,5 ligt. Er is ook enig onderzoek gedaan naar het gebruik van een enkele toepassing van ammoniumsulfaat op verlaag de pH van de grond.
Probeer bij het overwegen om deze methoden al dan niet te gebruiken een gulden middenweg te vinden tussen elk van de hier vermelde statistieken. Het op peil houden van de bodemvochtigheid, vooral gedurende de 2-6 weken na het aanzetten van de knol, kan een significant verschil maken in het percentage gewone schurftinfecties bij aardappelen.
Aardappelen doen het het beste met een vochtgehalte van 80 tot 90 procent. Tijdens de startfase van de knol is het belangrijk om de bodem vochtig te houden en waterstress tot een minimum te beperken.
Plant aardappelen niet in gebieden waarvan bekend is dat ze snel uitdrogen. Wanneer u uw grond opbouwt, zorg dan voor materialen die vocht vasthouden en die het gemakkelijk afvoeren.
Zorg ervoor dat uw aardappelen 2,5 tot 5,1 cm water per week krijgen om spanning door te veel of te weinig water te voorkomen. Het toepassen van verse mest kan het aantal met schurft geïnfecteerde gewassen verhogen.
Streptomyces-bacteriën maken deel uit van het proces van het afbreken van organisch materiaal in de bodem, zoals uit dierlijke mest, zodat de bacteriepopulatie onder deze omstandigheden zou toenemen. Neem contact op met de bron van uw mest om er zeker van te zijn dat ze lang genoeg hebben gecomposteerd voordat u het in uw tuin aanbrengt.
Als u verse mest krijgt, laat deze dan minimaal 3 tot 4 maanden staan in ideale omstandigheden. Langer is een veiligere gok. Door het gebruik van verse mest lopen uw gewassen niet alleen het risico op ziekten, maar de intensiteit van de nutriëntendichtheid in mest kan uw planten verbranden en de groei remmen.
Voorkom verspreiding van aardappelschurft in uw bodem door schurftresistente aardappelrassen of gecertificeerde ziektevrije pootaardappelen te planten. Geïnfecteerde zaadknollen kunnen de ziekteverwekker snel verspreiden, die vele jaren in de grond blijft.
Hoewel schurftresistentie nog niet goed wordt begrepen, zijn er enkele beproefde cultivars zoals Superior, Keuka Gold, Lehigh, Pike en Marcy. Chieftain, Eva, Reba, Andover en Russet Burbank zijn ook matig schurftresistente aardappelen.
V: Wat veroorzaakt korstvorming op aardappelen? A: Aardappelschurft of gewone schurft kan worden veroorzaakt door verschillende bodembacteriën, waaronder Streptomyces-schurft en enkele andere Streptomyces-soorten. Het komt het vaakst voor tijdens de initiële ontwikkeling van de knol.
Er zijn andere pathogenen die ziekten met vergelijkbare symptomen veroorzaken. Vraag: Hoe kom je van aardappelkorst af? A: De bodembacteriën zijn overal ter wereld te vinden en overal waar aardappelen worden verbouwd, is het erg moeilijk om er vanaf te komen als ze eenmaal in de grond zitten.
Plant aardappelen die schurftresistent zijn of voer vruchtwisseling uit met niet-waardplanten. Vraag: Is het oké om schurftige aardappelen te eten? A: Ja, de aardappelkorsten zijn cosmetische schade aan aardappelen.
Ze kunnen worden geschild en de aardappelen zijn nog steeds eetbaar. De schurftziekte veroorzaakt schade die de verhandelbaarheid van aardappelgewassen en andere vatbare planten vermindert.
Vraag: Veroorzaakt mest schurft op aardappelen? A: Mest kan schurft op aardappelen verergeren omdat de pathogene Bacteriën komen vaker voor in omgevingen met veel organische stof. Vraag: Welke aardappelen zijn resistent tegen schurft? A: Superior, Keuka Gold, Lehigh, Pike en Marcy zijn enkele van de meest voorkomende schurftresistente variëteiten.