Een ongewone tropische plant, de Hertshoornvaren wordt vaak gekweekt als kamerplant of hangplant. Deze fascinerende planten hebben vaak meerdere soorten bladeren die verschillende doelen dienen, waarvan sommige een gewei-achtige vorm hebben. En aan die vorm dankt deze ongewone plantensoort zijn naam, alsof er vele groene paar hoorns sierlijk uit de wortels draperen.
Maar wat zijn het en zijn ze gemakkelijk te verzorgen? Vandaag gaan we in op alle ins en outs van het kweken van deze prachtige pronkplant en onthullen we precies hoe je je eigen tros weelderige, groene elandhornvarens kunt kweken.
| Algemene naam(namen) | Herthoornvaren, kroonhertshoorn, elkhornvaren, schijfhertshoornvaren, en vele andere. |
| Wetenschappelijke naam | Platycerium coronarium, Platycerium alcicorne, Platycerium andinum, Platycerium bifurcatum, enz. |
| Familie | Polypodiaceae |
| Oorsprong | Australië, Nieuw-, Guinea, Afrika, Madagaskar, Zuid-, Azië, Zuid-, Amerika |
| Hoogte | Varieert met de lengte van het blad, maar kan in de loop van de tijd tot 0,9-1,2 m breed worden |
| Licht | Helder indirect licht |
| Water | Spaarzaam water geven, steeds vaker tijdens warme/droge periodes |
| Temperatuur | Ideaal bereik is 15,6-26,7°C. Verdraagt geen vorst. |
| Vochtigheid | Liefhebber van vochtigheid, want velen komen uit tropische regenwouden |
| Bodem | Zet vast aan boord, of gebruik turf of veenmos, kokosnootkokos of een extreem goed doorlatende potgrond |
| Kunststof | Maandelijkse toediening van een verdunde uitgebalanceerde meststof in het voorjaar en de zomer. Om de maand tot herfst/winter. Kan ook met andere methoden bemesten, maar plant produceert veel van zijn eigen voeding. |
| Voortplanting | Op sporen, pups of deling |
| Plagen | Bladluizen en schildluizen, vooral wolluizen. Ook gevoelig voor rhizoctonia bladvlekkenziekte. |
Er zijn ongeveer 24 variëteiten waarnaar verwezen wordt in teksten over platyceriums. Er is echter enige verwarring over hoeveel soorten er werkelijk zijn. Sommige variëteiten zijn in de loop der jaren samengevoegd en worden tot dezelfde soort gerekend, alleen tot verschillende cultivars.
Over het algemeen wordt aangenomen dat er, voor de meeste tuiniersdoeleinden, ongeveer achttien variëteiten zijn die algemeen worden gekweekt. Hier volgt een korte lijst van de meest populaire variëteiten die u waarschijnlijk zult aantreffen.
Deze varen is ongewoon in die zin dat elke plant 2 verschillende soorten bladeren heeft. De bovenste bladeren of "schilden" vangen afgevallen bladeren, insecten en ander afval op om te gebruiken voor voedingsstoffen, terwijl ze de wortels afschermen van overtollig water.
De onderste bladeren produceren sporen waaruit de meeste soorten hertshoornvarens zich voortplanten. Sommige soorten maken ook jongen of uitlopers, en kunnen na verloop van tijd uitgroeien tot ze het oppervlak waarop ze groeien, omsluiten.
Platycerium coronarium, 'staghornvaren', 'Crown Staghorn', 'Elkhornvaren', 'Disc Stag's Horn Fern' Deze variëteit produceert 2 soorten bladeren. Het eerste is een rechtopstaand, breed schildblad, en het tweede is een lang, bengelend gevorkt fertiel blad. Deze langere bladeren dragen de sporen waaruit de plant zich voortplant.
Platycerium coronarium komt inheems uit Zuidoost-Azië, en is een epifyt, in de volksmond ook wel luchtplant genoemd.
Platycerium alcicorne Ook bij Platycerium alcicorne komen twee bladsoorten voor, waarvan het ene een "schildblad" is, en het andere een langere, slanke rank met vele vingervormige toppen. Aangenomen wordt dat het schildblad beschutting biedt aan de wortelmassa om te voorkomen dat deze te nat wordt in regenwoudomstandigheden.
Een populaire variëteit, afkomstig uit de tropische klimaten van Madagaskar en Oost-Afrika, is de ondersoort platycerium alcicorne var. vassei. Op een bepaald moment werd deze botanisch aangeduid als platycerium vassei, maar sindsdien is vastgesteld dat ze deel uitmaakt van de alcicorne-soort.
Platycerium andinum, 'American Staghorn Fern' De enige platycerium die inheems is in Amerika, Platycerium andinum vindt zijn oorsprong rond het Andesgebergte in Zuid-Amerika.
In locatie van een gewelfd schildvormig blad, heeft deze soort gewei-achtige uitsteeksels voor zowel de sporenproducerende bladeren als de bovenste beschermende bladeren. Deze sporenproducerende bladeren zijn meestal smaller en langer dan de bovenste bladeren. De plant plant zich zelden voort uit sporen, maar produceert jongen die kunnen uitgroeien tot ze de boom waarop de plant staat, omringen.
Platycerium bifurcatum Met hartvormige steriele bladeren die tot 45,7 cm lang kunnen worden, en gevorkte, lange, gebogen vruchtbare bladeren tot 91,4 cm, is deze elkhornvaren een van de meest populaire varens. Hij kan buiten op een beschutte locatie worden gekweekt, maar wordt meestal binnenshuis gekweekt.
Zijn oorsprong ligt in het zuidoosten van Australië en Nieuw-Guinea. Net als de meeste andere elandhoornvarens is deze soort epifytisch.
Platycerium hillii, 'stiff Staghorn', 'Green Staghorn' Schermbladeren zijn rond of niervormig met ondiepe lobben. De vruchtbare bladeren van de 'stiff staghorn' zijn smaller dan de schilden, maar toch breder dan andere platyceriumsoorten met eveneens ondiepe lobben.
Soms aangeduid als de Australische hertshoorn, komt hij inheems uit Australië en Nieuw-Guinea. Er wordt gezegd dat hij verwant is aan Platycerium bifurcatum, maar heeft een veel ondieper vertakkingspatroon en kleinere schilden.
Platycerium elephantotis, 'Elephant Ear Staghorn Fern' In tegenstelling tot de meeste platyceriums die ik tot nu toe heb beschreven, heeft deze 1 zeker zijn naam 'olifantsoor' verdiend, want van de normale vertakking en gewei-achtige vorm is nergens sprake. In locatie daarvan heeft deze plant brede, afgeronde vruchtbare bladeren en lange, overhangende steriele bladeren.
In tegenstelling tot de meeste platyceriums geeft deze plant de voorkeur aan een constant vochtige grond rond zijn wortels. Sommige kwekers hebben zelfs gemeld dat de houten palen waarop ze hun olifantenoren hebben gekweekt, zijn verrot doordat ze voortdurend nat zijn. Ze komen inheems uit Afrika.
Platycerium superbum Een andere inheemse Australische plant, de Platycerium superbum creëert een groot dierennest franje dat insecten of vallende bladeren vangt om te dienen als meststof. Uit het dierennest groeien langere, gewei-achtige bladeren die breed zijn en sporen produceren voor vermeerdering. Hij produceert geen jongen, dus de enige manier om hem te vermeerderen is via sporen.
Ze zijn vrij populair en gemakkelijk te vinden, en hebben in sommige delen van het land de markt gedomineerd als gemakkelijkgroeiende epifyten. Ze worden echter vaak verward met Platycerium grande, die hierna wordt besproken.
Platycerium grande, 'Regal Elkhorn Fern', 'Moosehorn Fern' Op een bepaald moment werd Platycerium grande beschouwd als een ondersoort van Platycerium superbum. De grande komt echter inheems uit de Filippijnen, en zijn hangende bladeren zijn veel smaller dan die van de superbum.
Wanneer deze planten volgroeid zijn, kunnen ze gemakkelijk hun eigen gordijn van draperende, slanke bladeren creëren die een muur kunnen sieren of vrij uit een hangende bak kunnen stromen. Hun natuurlijke leefomgeving wordt op dit moment regelmatig gekapt, wat het moeilijk maakt ze voor de verkoop te vinden.
Platycerium ridleyi, 'Ridley's Staghorn' Uit het midden van de grote, gestructureerde schildbladeren ontspringt een stengel gevuld met stevige geweivormige bladen. Dit is de platycerium ridleyi, een populaire plant uit Thailand.
Deze regenwoudplant wordt voor het grootste deel als uitgestorven beschouwd, maar is af en toe nog te koop voor verzamelaars rechtstreeks uit Thailand. Zijn natuurlijke leefomgeving is al lang niet meer begroeid.
Een deel van het probleem is dat deze, in tegenstelling tot de meeste andere hertshoornvarens, geen bladafval verzamelen in hun afschermende groei. Daardoor zijn ze voor hun voedingsstoffen afhankelijk van mieren of andere insecten. Ze kunnen ook moeilijk thuis te kweken zijn, maar worden toch veel gezocht door verzamelaars.
Platycerium stemaria, 'Triangle Staghorn Fern' Deze variëteit, van Afrikaanse oorsprong, heeft de neiging om zijn draperende bladeren als omgekeerde Y's in elkaar te vouwen, waardoor het er visueel uitziet als lange driehoeken. De bovenste bladeren zijn golvend aan de uiteinden en zijn lang en breed.
Bij het uitlopen verschijnen de sporenvlekken als een chevron-vorm op de centrale V van de uitlopende bladeren. Dit vormt een donkerder vlek die heel aantrekkelijk kan zijn om naar te kijken. Sommige cultivars zijn extreem donkergroen, maar de meeste zijn middelmatig groen van tint.
Platycerium veitchii, 'silver Elkhorn', 'French Elkhorn Fern' Deze laatste Australische soort heeft de neiging bedekt te zijn met donzige witte haren, waardoor hij er zilverachtig uitziet. De toppen van de schildbladeren groeien omhoog en vormen lange, slanke vingers. De vruchtbare bladeren staan meer rechtop dan bij de andere soorten, met een naar buiten gerichte groeiwijze, voordat ze uiteindelijk op de grond vallen.
In het wild is zilverandoorn een lithofiel, wat betekent dat hij graag in de volle zon op rotsen groeit. In de schaduw verliest hij iets van zijn zilverachtige uiterlijk en zijn meer uitgesproken groei naar buiten toe.
Eén variëteit, Platycerium veitchii var. limoneii, wordt ook wel "groene veitchii" genoemd, omdat hij niet zo zilverachtig lijkt als zijn verwanten.
In tegenstelling tot wat je zou denken, is het niet moeilijk om voor deze varen te zorgen, omdat ze zichzelf meestal in stand houdt. Voor een optimale groei hebben ze echter wel een paar dingen nodig. Lees verder om meer te weten te komen.
Met uitzondering van Platycerium veitchii, deze varens groeien in de bogen van boomtakken of op boomstammen. De meeste kunnen de volle zon verdragen, maar geven de voorkeur aan helder indirect licht, zoals wat ze in hun tropische huizen krijgen.
Binnen moeten ze op de helderste locatie worden geplaatst die geen direct zonlicht krijgt. Omdat het tropische planten zijn, geven ze ook de voorkeur aan warmere klimaten.
Platycerium bifurcatum en Platycerium veitchii kunnen temperaturen aan tot ongeveer 15,6°C. Ter vergelijking: P.
alcicorne en P. hillii willen dat het boven de 40° is, P.
stemaria boven de 50° en de meeste andere variëteiten boven de 60°. Deze planten kunnen warmere omstandigheden verdragen, maar geven de voorkeur aan het bereik tussen 15,6-26,7°C als optimale zone.
In Californië, Florida en andere locaties met een tropisch klimaat, kunnen deze planten het grootste deel van het jaar buiten overleven. In andere gebieden kan het echter nodig zijn om uw hertshoornvaren binnenshuis te overwinteren. Onnodig te zeggen dat de 60-80° zone het klimaat in je thuis bijna perfect maakt om deze binnen te kweken!
Als epiphitische plant heeft het wortels die zich vastgrijpen aan houten oppervlakken om ze op hun locatie te houden. Water wordt direct via de bladeren van de plant opgenomen.
Hoewel de wortels ook water nodig hebben, hebben ze het niet zo vaak nodig. Water geven is een van de grootste problemen voor kwekers, omdat het grotendeels afhangt van hoe je de plant hebt gemonteerd en hoeveel licht en warmte ze ontvangt.
De meeste mensen hebben hun varen ofwel op een houten plank gemonteerd of in een bed van mos genest. Het mos heeft de neiging om meer water vast te houden en kan het gemakkelijk maken om te veel water te geven.
Maar het is ook mogelijk om onder water te gaan. Over het algemeen is het een goed idee om bij warm en droog weer eenmaal per week te vernevelen, waarbij u zich moet concentreren op de onderkant van de vruchtbare of sporenproducerende bladeren en de bladeren van het bovenste schild.
Tijdens koelere tijden is elke 2 tot 3 weken prima. Je zult ook af en toe het groeimedium willen bevochtigen, zodat de wortels een beetje vocht krijgen.
Je wilt het gewoon vochtig, niet nat. Als het op een plank is gemonteerd, is een minuut lang stromend water over het bord en het groeimedium meestal voldoende.
Pot- of hanging basket-varens kunnen slechts een beetje vocht aan het groeimedium krijgen, maar zorg ervoor dat het goed draineert! Meer luchtvochtigheid betekent over het algemeen dat er minder water nodig is. Als u uw plant in een badkamer of een andere vochtige locatie plaatst, houdt u hem gelukkig zonder dat u hem water hoeft te geven.
Als de toppen van je geweibladeren bruin beginnen te worden, staat je varen onder water en moet je de frequentie van je watergift verhogen. Als de basis van de bladeren van het gewei zwart begint te worden, geeft u te veel water en moet u de frequentie verminderen.
Platycerium grande is iets meer winterhard dan de meeste andere soorten. Het zal tekenen van te veel water vertonen door zwarte vlekken op zijn schildbladeren te vormen. Verminder hiervoor de watergift en probeer de luchtstroom rond uw plant te verbeteren.
Epifyten hebben de neiging om op houten oppervlakken te leven, dus je zult vaak opgezette hertenhoorns vinden met hun wortels gewikkeld in bladmos of jute. Dit zorgt voor een enigszins vochtige omgeving voor de wortels die lijkt op het bladafval en het mos dat er in het wild omheen groeit.
Als je je plant weg van een muur wilt hangen, kun je hem laten groeien in een draadhangmand met een voering van kokosnootkokos of veenmos. Vul met een extreem goed doorlatende potgrond (ik raad een mengsel van halve cactus-potmix en halve orchideeschors aan), en gebruik meer mos of kokos om je plant op zijn locatie te houden.
Exemplaren die in dergelijke manden worden gekweekt, zullen uiteindelijk pups vormen en groei ontwikkelen om de mand te omringen. Het is ook gebruikelijk om jutezakken te gebruiken om varens in te laten groeien, hoewel je misschien een gaas moet toevoegen van een materiaal dat na verloop van tijd niet zal vergaan om de potgrond of het mos in de zak te houden. Deze kunnen ook van de muur worden opgehangen en zullen ook rond de tas groeien.
Lente en zomer zijn de tijden van het jaar waarin uw hertshoornvaren zal groeien, en in deze tijden, het is goed om te bemesten. Gebruik een uitgebalanceerde vloeibare meststof met een lage sterkte, zoals een kwart-sterkte verdunde vloeibare kelp, en bemest uw plant ongeveer één keer per maand in die tijd van het jaar.
U kunt ook kiezen voor een varenbemesting of voor een gelijkmatig uitgebalanceerde vloeibare meststof, alleen verdund tot een laag niveau. In de herfst- en wintermaanden zal je plant wat inactief zijn.
Verminder de bemesting tot om de andere maand in die tijd van het jaar. Zodra uw varen de gewenste grootte heeft gekregen, kunt u de bemesting verminderen om de groei te vertragen.
Oudere exemplaren hoeven niet vaker dan een paar keer per jaar te worden bevrucht. Als je plant in een boom staat of ergens waar bladafval, stof en mos zich eromheen ophopen, hoef je misschien helemaal niet te bemesten, omdat het zijn voedingsstoffen daar rechtstreeks vandaan haalt. Evenzo leggen sommige mensen graag kleine stukjes compost of plantaardig materiaal onder de schildbladeren, zodat de plant zich ermee kan voeden, maar doe dit met mate.
Deze prachtige varens worden meestal vermeerderd vanuit de sporen, door ze te delen, of door uitlopers die pups worden genoemd.
Om zich vanuit sporen voort te planten, moet je eerst de sporen verzamelen. Zoek onder de vruchtbare, geweiachtige bladeren naar plekken die donkerder en bruin zijn geworden.
Je kunt een blad met een sporenplekje afknippen als het makkelijker is om mee te werken. Leg een vel papier onder het blad.
Gebruik een botermes of ander niet-scherp gereedschap om de onderkant van het blad te schrapen om de sporen op het papier los te laten. Zodra je je sporen hebt, moet je een container voor ze maken.
Er zijn meerdere verschillende manieren om dit te doen. U kunt een gesteriliseerde starttray voor zaden gebruiken met afvoergaten en een deksel, of u kunt een zwaardere kunststof bak gebruiken zonder drainage.
Ik raad het proces aan dat in de onderstaande video wordt getoond, omdat het een steriele omgeving creëert om in te groeien. Zorg er wel voor dat als je dit proces doet, je container ongeveer even groot is als de 1 in de video, en dat het magnetronbestendig, anders heb je misschien een probleem!
Voor voortplanting vanuit pups of per divisie moet u uw volwassen plant nauwkeurig onderzoeken. Zoek naar jonge planten die zich langs de zijkanten of plaatsen tussen individuele planten ontwikkelen.
Dit zijn locaties waar u kunt snijden om ze te scheiden. Zeer grote planten kunnen ook doormidden worden gesneden en in 2 afzonderlijke planten worden gescheiden om hun grootte te verkleinen.
Het is echter gemakkelijker om eenvoudig alle uitlopers te scheiden. Het doel is om tien minste 7,6 cm ruimte rond de basis van elke plant te laten om ervoor te zorgen dat je de hele wortelstok en wat basismateriaal hebt.
Gebruik een schone zaag en zaag de uitlopers of volwassen planten af. Zorg ervoor dat u zoveel mogelijk ruimte overhoudt voor de montage.
Omdat het een beetje moeilijk kan zijn om te beschrijven hoe je de pups of grote planten moet scheiden, geeft deze video je een heel goed idee van hoe het proces werkt. Het laat je ook zien hoe je een opgezette hertshoornvaren maakt!
Hoewel je het op een bord kunt monteren (zoals getoond in het laatste deel van de video hierboven), kun je het ook in een draadmand planten. Kies een draadmand met een stevige hanger en die eruitziet alsof hij het gewicht van een grote plant kan dragen.
Houd er rekening mee dat staghornvarens blijven groeien en pups vormen, dus het kan zijn dat u de pups regelmatig moet scheiden om het gewicht laag te houden! Bekleed de binnenkant van de hangende mand met vochtig veenmos of veenmos. Je kunt ook een mandvoering van kokoskokos gebruiken.
Pak het interieur vervolgens stevig in met ofwel een extreem goed doorlatende potgrond of meer turf of veenmos om een basis te maken voor uw varen om op te zitten. Locatie de varen in de mand, zorg ervoor dat deze is waar u hem wilt hebben, en bevestig vervolgens de draden aan de zijkanten van de mand, zodat u een X-vorm vormt die de basis van de varen omringt, zodat deze op zijn locatie wordt gehouden.
Misschien wil je 1 draad over de bovenkant van de basis van de varen laten lopen, om te verbergen het in de bladeren. Pak meer mos rond de mand om de steundraden te verbergen en hang hem op.
Je kunt ook in een normale pot planten, hoewel je hem misschien op een standaard moet zetten als de plant groeit en zijn vruchtbare bladeren verlengt. Maak een potgrond met een mengsel van een half cactus-potmengsel (succulente potgrond werkt ook) en een halve orchideeschors.
Spreid de wortels voorzichtig uit als ze zichtbaar zijn. Leg het dan gewoon bovenop dit mengsel en probeer ervoor te zorgen dat het goed uitgebalanceerd is en dat de wortels contact hebben met de potmix. Zorg ervoor dat je wat ruimte in de pot laat zodat de plant binnen kan zitten voor extra ondersteuning.
Hertshoornvarens hoeven niet veel gesnoeid te worden, maar als er toch iets aan te doen is, snoei dan alleen de vruchtbare bladeren. Als er beschadigde vruchtbare bladeren zijn, gebruik dan een schone schaar of snoeischaar om de bladeren netjes af te knippen.
Als het hele blad tekenen van schade vertoont, knip het dan aan de basis af. Anders knipt u het gewoon af om het beschadigde gedeelte te verwijderen.
De schildbladeren moeten met de voeten op de plant blijven staan, zelfs als ze beschadigd zijn. Deze ontbinden rond de plant en helpen deze te voorzien van de benodigde voeding. Ook helpen ze de plant te beschermen tegen schade en bieden ze extra ondersteuning om hem op zijn locatie te houden!
Realistisch gezien zou je niet veel groeiproblemen moeten hebben, op voorwaarde dat je niet te veel of onder water doet. Er zijn echter een paar plagen om op te letten en 1 veel voorkomende ziekte.
Zoals met bijna elke plant met vlezige, vochtvasthoudende bladeren, kan bladluizen een probleem worden. Schaal insecten zoals wolluizen zijn ook een gevaar.
Deze plagen zuigen letterlijk het sap uit je planten en laten vlekkerige schade achter. Staghorn-varens produceren sporen op hun onderste bladeren, dus het is belangrijk om je plant niet met water te besproeien om te proberen dit ongedierte af te spoelen. Kies in locatie daarvan voor een zachte besproeiing van alle plantoppervlakken met insectendodende zeep, waardoor ze worden weggevaagd.
Net als rozen en veel andere dikbladige planten, is het vatbaar voor een schimmelziekte die zwarte bladvlek wordt genoemd, ook wel bekend als rhizoctonia. Deze schimmels produceert ook sporen die zich snel door uw tuin kunnen verspreiden als u niets doet.
Het is het beste om een tweekoppige benadering te gebruiken om dit probleem te bestrijden. Knip en vernietig zieke delen van de bladeren en spuit de plant af met een mild fungicide.
V: Waarom wordt mijn hertshoornvaren bruin? A: Dat hangt af van waar die bruining plaatsvindt, eigenlijk! Als de toppen van je vruchtbare, geweibladeren bruin worden, dan is het enige probleem dat je hertshoornvaren dorst heeft. Verhoog de bewateringsfrequentie iets meer, vooral als het warm en droog is.
Als een grote vlek tussen de bladeren van het gewei bruin wordt, droogt de sporenplek waarschijnlijk uit, zodat hij zijn sporen kan vrijgeven. Dat betekent dat het tijd is om je sporen te oogsten! Schildbladeren worden regelmatig bruin en dat is normaal.
Na verloop van tijd zal de plant zijn schildbladeren vervangen en nieuwe laten groeien. De oude vormen een dichte laag die de basis van de varen extra steun en bescherming biedt.
Na verloop van tijd ontleden ze ook om plantenvoedsel te worden. In de herfst of winter kan de plant in de koelere temperaturen slapen.
Hij zal dan minder snel nieuwe bladeren krijgen, waardoor hij langer bruin kan lijken. Wanneer de lente echter komt, zal het snel weer groen worden.
Vraag: Kan ik bananen aan mijn hertshoornvaren voeren? A: Dit is eigenlijk een interessante vraag. Er zijn meldingen van mensen die stukjes bananenschil onder het bladschild van jonge planten stoppen, waar het vergaat en meer voeding voor de plant wordt.
Dit werkt waarschijnlijk best goed, maar het kan ook mieren, fruitvliegen of andere slechte dingen naar je varen lokken. En als het niet organisch is, kunnen er aan de buitenkant pesticiden zijn waarvan u niets weet.
Wat ik in locatie daarvan zou aanraden, is om een klein beetje compost te nemen en dat onder of rond het schild te stoppen bladeren. Met compost heb je geen last van insecten en het levert ook waardevolle plantenvoeding op.
Pas op dat je niet te veel gebruikt, want je wilt geen zak maken die veel water kan bevatten! Vraag: Kunt u mij informatie geven over de sporenrups van elkhorn? A: Dat is 1 plaag die uiterst zeldzaam is in het wild! De sporenrups van de elkhorn, ook wel de sporenrups van de elkhorn-varen of de sporeneter van het leerblad genoemd, is alleen een probleem in delen van Australië en Nieuw-Zeeland. De wetenschappelijke naam is Calicotis crucifera.
Helaas is er zeer weinig informatie over Calicotis crucifera. Het maakt deel uit van de soort Lepidoptera, een rupssoort.
Het is bekend dat het de sporen van leerbladvarens eet, en volgens sommige informatie eten ze alleen leerbladvarensporen. De algemene naam "elkhorn sporenrups" houdt in dat het ook sporen van elkhornvaren kan aanvallen, maar het is niet algemeen gedocumenteerd als een plaag van elkhornvarens.
Schade veroorzaakt door deze kleine rups omvat bladverkleuring en verlies van enkele, maar meestal niet alle, sporen aan de onderkant van de bladeren. Het kan moeilijk zijn om Calicotis crucifera te vinden, omdat ze tunnelen in de bruine sporenvlekken aan de onderkant van bladeren.
Op hun maximale grootte bereiken ze een lengte van 6 mm, wat extreem klein en moeilijk te herkennen is. Als ze eenmaal verpopt zijn door hun cocon aan de onderkant van een blad te hangen, komen ze tevoorschijn als een volwassen mot.
Op dit moment zijn er geen predatoren van deze rups bekend. Vogels en andere kleine dieren kunnen de volwassen motten eten.
Hoewel bestrijdingsmethoden worden aanbevolen als u bewijs van deze plaag vindt, zijn er in de meeste literatuur geen bestrijdingsmethoden aanbevolen. Ik raad een algemene rupsdoder voor alle doeleinden aan, zoals Monterey BT. Bacillus thurigiensis, of kortweg BT, is een effectief middel om de meeste rupsen te bestrijden.