Als je op zoek bent naar een probleemloze, eenvoudig te verzorgen maar o zo mooie kamerplant, dan wil je misschien peperomia proberen. Deze kleine tropische schoonheden zijn half sappig en houden niet van veel zon.
Met andere woorden, ze zijn perfect om in een binnenomgeving te kweken. Maar als je al naar peperomia hebt gekeken, heb je waarschijnlijk gemerkt dat er een heleboel verschillende zijn.
Peperomia's behoren tot de peperfamilie. Dat is in feite wat hun botanische naam betekent.
Peper vertaalt naar ″peper', en omia betekent 'hetzelfde'. Met andere woorden: vergelijkbaar met peper.
Er zijn honderden Peperomia-soorten, maar slechts enkele tientallen worden gewoonlijk gekweekt als kamerplanten of in huistuinen. Velen zijn epifyten, wat betekent dat ze in de natuur niet in de grond groeien, maar op de stammen en takken van andere planten.
Maak je geen zorgen, ze groeien prima in aarde als kamerplant, zolang je de wortels niet verstikt in zware klei of door te veel water toe te voegen. In deze gids behandelen we 17 van de meest voorkomende soorten om als kamerplant te kweken, zodat je deze planten wat beter kunt leren kennen. Dit is wat je kunt verwachten: zonder verder oponthoud, laten we kennismaken met wat peperomia's!
Met zijn donkergroene blad dat zich uitstrekt van sierlijke stengels, is het geen wonder dat de gevleugelde peperomia (P. alata) zich een weg heeft gebaand naar veel huizen.
De algemene naam komt van de onopvallende gevleugelde knopen die uit de stengel steken, maar wat deze plant doet opvallen, zijn de lange, glanzende, donkergroene bladeren. Deze soort is epifytisch en bereikt op volwassen age ongeveer een voet lang.
Het is inheems in Jamaica, Mexico, West-Indië, en in de VS groeit het in het wild in Florida, waar het met uitsterven wordt bedreigd. Zorg ervoor dat u P. alata-planten koopt van gerenommeerde, in kwekerijen gekweekte bronnen in locatie van planten die mogelijk illegaal uit het wild zijn gestroopt.
Bekend als kever peperomia, dit is een van de meest voorkomende soorten die als kamerplant of in de eigen tuin wordt gekweekt. Je kunt gemakkelijk zien hoe het zijn naam heeft gekregen als je naar het gebladerte kijkt.
De bladeren zijn klein, ovaal en donkergroen met duidelijke nerven die opvallen door hun felgroene kleur. Ze lijken echt op kleine kevers.
Een epifyt die inheems is in de regenwouden van Zuid-Amerika, P. angulata heeft een hangende gewoonte met takken die een voet lang kunnen worden.
Watermeloen peperomia, of watermeloenbegonia, zoals deze 1 ook wel wordt genoemd, is niet alleen 1 van de meest voorkomende kamerplanten in dit geslacht, maar misschien ook wel 1 van de meest herkenbare. De wasachtige bladeren van P.
argyreia lijken duidelijk op de schil van een watermeloen, met een donkergroene basis en grijsgroene strepen. Deze epifyt heeft een rozetachtige groeiwijze en de bladstelen (stengels) zijn roodachtig en vormen een mooi contrast met het blad.
Deze Zuid-Amerikaanse inheemse wordt nooit veel groter dan 22,9 cm of zo, en hij geeft er eigenlijk de voorkeur aan dat zijn wortels een beetje ingesnoerd zijn. Dat maakt hem perfect als je op zoek bent naar een plant die op een klein plekje kan staan, zoals op je boekenplank, bureau of boven in de keukenkast. Breng deze prachtige soort naar thuis in een pot van drie of vier inch, verkrijgbaar via Amazon.
De variëteit van deze soort die je het vaakst ziet in huizen en landschapsarchitectuur is wetenschappelijk bekend als P. blanda var.
floribunda, maar de meeste mensen noemen deze plant gewoon de dorre of harige peperomia. In Hawaii, waar het inheems is, worden alle planten in dit geslacht Alaala Wai Nui genoemd.
Deze soort heeft kleine bladeren en blijft onder een voet lang. Het is een semi-succulente epifyt met kleine, middelgrote groene bladeren.
Algemeen bekend als smaragdgroene rimpel, groene rimpel, kleine fantasie of rosso, hoe je het ook noemt, deze populaire peperomia valt op dankzij zijn diep gegolfde en geribbelde, fluweelachtige grijsgroene bladeren. P.
caperata is een andere kleine soort, die zelden groter wordt dan 22,9 cm, met een heuvelachtige gewoonte. Ook een epifyt die inheems is in Zuid-Amerika, doet het goed met verdichte wortels die nooit stilstaand water ervaren.
De goede oude geleiplant wordt door liefhebbers van kamerplanten niet altijd geïdentificeerd als een peperomia omdat hij niet veel op zijn neven en nichten lijkt. Het kan zelfs worden aangezien voor een rubberplant en ik heb ze zelfs op deze manier verkeerd gelabeld op een kinderdagverblijf.
Het zou dan ook geen verrassing moeten zijn dat P. clusiifolia de gewone naam babyrubberplant draagt.
Deze planten, ook bekend als peperomia met rode randen, hebben dikke, semi-succulente bladeren in crème en lichtgroen, met roze aan de randen. Ze blijven minder dan een voet lang en hebben een bossigere groeiwijze dan een rubberplant. Deze zijn inheems in delen van Florida, Mexico, het Caribisch gebied en het noorden van Zuid-Amerika.
Afkomstig uit Ecuador, benadrukt P. graveolens de diversiteit van dit geslacht omdat het meer lijkt op de sappig die het is dan op de rimpel- of watermeloensoort.
Het heeft dikke, glanzende groene bladeren met rode randen, onderkanten en stengels. In tegenstelling tot andere vetplanten, en zoals de meeste andere planten in dit geslacht, doet het het niet goed in direct zonlicht.
Hij wordt niet hoger dan 25,4 cm en heeft een mooie opgaande groeiwijze. Dit is een terrestrische peperomia en geeft de voorkeur aan zanderige, losse grond. Pak een container van 3 inch van deze schoonheid van Hirt's Gardens via Amazon.
Klimopblad, zoals P. griseoargentea ook wel wordt genoemd, heeft zilvergroen en extreem glanzend blad dat zich in een rozetpatroon vormt.
Deze soort komt inheems uit Brazilië. Deze epifyt is ideaal als bureauplant of op een boekenplank omdat hij zelden hoger wordt dan 15,2 cm en ongeveer een voet breed zal worden als je hem de ruimte geeft, maar hij zal net zo breed blijven als de container waarin je hem zet.
Babyrubberplant, peperomia met stompe bladeren, zoals P. obtusifolia algemeen bekend is, lijkt veel op P.
clusiifolia, behalve dat de bladeren wat kleiner en ronder zijn. Deze soort is een epifyt, afkomstig uit het Caribisch gebied, Florida en Mexico, die ongeveer 30 cm hoog en 20,3 cm breed wordt, met een rechtopstaande groeiwijze.
De cultivar 'Marble' heeft crème, donkergroene, grijze en witte marmering. 'Variegata' heeft blad met een witte rand, met donkere en grijsgroene vlekken in het midden.
'Minima' is een dwergcultivar die nooit groter wordt dan enkele centimeters. Als je verliefd bent geworden op deze P.
obtusifolia, pak dan een soortplant in een 10-inch pot bij Terrain. Als je de voorkeur geeft aan 'Marble', heeft Burpee 25,4 35,6 cm hoge levende planten te koop.
Als je een beetje groen nodig hebt voor een kleine ruimte zoals een hoek van je bureau of op je badkamermeubel, denk dan aan petite pixie peperomia. P.
orba wordt zelden hoger dan 10,2 of 12,7 cm, en hoewel hij tot 0,3 m breed kan worden, blijft hij goed in zijn greep als je hem in een kleinere pot plant. De bladeren zijn dunner dan die van veel andere soorten in het geslacht, maar de stengels zijn nog steeds dik en vlezig en zorgen voor de wateropslag die kenmerkend is voor deze groep planten.
De bladeren zijn ovaal en diepgroen met vage lichtgroene, bijna onzichtbare nerven. Nog een epifyt, deze inheemse plant uit Midden- en Zuid-Amerika groeit graag in de grond zolang je de wortels niet voor lange tijd verzadigt. 'Variegata' is een mooie bonte cultivar met romige randen en onregelmatige vlekken.
Gewoonlijk bekend als pepervlier of de glanzende struik, valt P. pellucida op omdat het algemeen als groen wordt gekweekt in zijn geboorteland Brazilië, en het is bestudeerd vanwege zijn talrijke geneeskrachtige eigenschappen.
Het staat bekend als coraçãozinho in het Portugees, wat klein hartje betekent. Zoals je misschien al geraden had, zijn de bladeren hartvormig, wat betekent dat ze een hartachtige vorm hebben.
Als je de stengel en bladeren fijnmaakt, komt er een peperige, mosterdachtige geur vrij. Ze kunnen, samen met de wortels, rauw of gekookt worden gegeten. Behalve dat het heerlijk is, is er ook wat bewijs dat dit epifytische kruid kan helpen bij het genezen van fracturen en bij de behandeling van bepaalde soorten kanker, maar ook als antioxidant en antimicrobieel middel.
Raindrop peperomia heeft enorme diepgroene bladeren met een elegante traanvorm. Het kan je vergeven worden dat je het aanziet voor een Chinese geldplant omdat deze er ongeveer hetzelfde uitziet, maar vergis je niet.
Raindrop-peperomia's zijn hun eigen unieke dier... eh, plant.
P. polybotrya is inheems in Columbia en Peru en kan tot 40,6 cm hoog worden, hoewel hij kleiner zal blijven in schaduwrijkere omstandigheden, en het is een bijzonder langzame groeier. Een van de weinige soorten die geen epifyt is, doet het het beste met een mooi leem substraat.
Vrij parallelle peperomia heeft bladeren die lijken op die van spiderworts (Tradescantia spp.. Ze zijn ovaal en komen in een punt, met een donker grijsgroene basis en grijze verticale strepen.
P. puteolata heeft een halfhangende groei gewoonte.
De stengels zijn roodachtig en worden tot 45,7 cm lang. Een andere epifyt, deze mooie plant, komt uit Zuid-Amerika, waar hij op de bemoste stammen van bomen en struiken klimt.
Ook bekend als robijn cascade, jade ketting, rond blad of hangende jade, P. rotundifolia is absoluut gesmoord in kleine, dikke, ronde jade-groene bladeren.Als je heel goed kijkt, kun je de vage lichtgroene nerven zien.Met zijn achterblijvende groei gewoonte en voetlange stengels, het is een bijzonder goede optie om te groeien in hangende manden, of in combinatie met een rechtopstaande plant en laat druppelen over de zijkant van de container.Deze epifyt is inheems in tropische regenwoudgebieden van Zuid-Amerika, en kan in sommige gebieden een uitdaging zijn om te vinden, dus nee b het als je het tegenkomt.
P. scandens wordt soms valse philodendron peperomia genoemd, en het valt op omdat het over de grond kruipt in locatie van rechtop te staan.
De bladeren zijn hartvormig en dik, en de stelen zijn vlezig. P.
scandens, een rankende epifyt, afkomstig uit Zuid-Amerika, kan groter worden dan veel andere soorten en kan tot 0,9 m lang en ongeveer 30 cm breed worden. Het is extreem stevig en verdraagzaam voor verwaarlozing.
Zorg er wel voor dat je hem niet in direct zonlicht zet. Houd 'Variegata' in de gaten, een cultivar van deze soort die vaak voorkomt in hanging baskets.
Acorn of vierbladige peperomia is een beetje verkeerd genoemd. Terwijl de bladeren soms in kransen van vier groeien, kunnen ze ook in kransen van drie verschijnen.
Je zou de bladeren echter wat eikelachtig kunnen noemen, met hun eironde vorm. P.
tetraphylla is inheems in Australië, Hawaï, Nieuw-Zeeland en een deel van Afrika en Azië. De bladeren van P.
tetraphylla zijn klein, middelgroen en getint met een vaag rood aan de randen. Het heeft een semi-kruipende groeiwijze en blijft compact tussen de 15,2 en 30,5 cm hoog en breed.
Deze epifyt is wat kieskeuriger dan sommige andere. Hij houdt van temperaturen tussen 18,3 en 23,9°C, en hij wil veel zonlicht - maar geen directe zon! De bovenste centimeter aarde moet tussen de gietbeurten uitdrogen.
Bedreigd in de wildernis van zijn geboorteland Puerto Rico, is Wheeler's peperomia (P. wheeleri) vaak te vinden in kwekerijen die gespecialiseerd zijn in zeldzame en ongewone kamerplanten.
Dit is een van de grootste soorten die er is, met een lengte tot 0,9 m. De vlezige lancetvormige bladeren zijn vrij groot voor een peperomia, bijna 7,6 cm lang en 5,1 cm breed.
Planten sturen ook massa's lange, groene bloemaren op als ze onder de juiste omstandigheden worden gekweekt. Het moet een indrukwekkend gezicht zijn om te zien wanneer deze epifyt zich vastklampt aan de bemoste takken van een boom.