Na het ontdekken van dit prachtige geslacht van planten om te kweken, stond ik te popelen om uit te zoeken welke verschillende soorten beschikbaar zijn om uit te kiezen. Zoals ik altijd zeg, je kunt niet te veel planten hebben! Eerlijk gezegd was ik geschokt door de overvloed aan prachtige soorten bergenia die er op de markt zijn. Dat blijkt wel uit de 191 soorten, variëteiten en cultivars die de Britse Royal Tuinbouw- Maatschappij (RHS) aanbevelenswaardig acht.
We kunnen dit danken aan generaties plantenveredelaars die de beste eigenschappen van de wilde Bergenia-soorten uit Azië hebben gecombineerd om talrijke cultivars van hoge kwaliteit te produceren.
Maar omdat de smaak voor planten in de loop der tijd is veranderd en huiseigenaren vaak kleinere tuinen hebben, hebben de veredelaars van de Bergenia ernaar gestreefd planten met kleinere bladeren en grotere bloemen te creëren.
En daar zijn ze in geslaagd! Een ander doel van veredelaars is het creëren van variëteiten die het goed doen in warmere klimaten.
Hoewel sommige cultivars van de Bergenia in Zone 2 kunnen overleven, groeien de meeste het best in Zones 3 tot 8. En tot mijn genoegen als tuinier in een warm klimaat groeien sommige zelfs in zone 9.
In deze gids maken we een rondreis langs 25 van mijn favoriete Bergenia-soorten voor de thuistuin.
Dit is het overzicht:
Zorgvuldige selectie van soorten en cultivars is essentieel om ervoor te zorgen dat deze planten in uw tuin goed gedijen! Als u niet weet in welke USDA Winterhardheid Zone u zich bevindt, kunt u dit te weten komen door een zoekopdracht uit te voeren met uw postcode.
Bergenia planten zijn resistent tegen herten, konijnen en de meeste insectenplagen en ziekten.
Ze groeien even goed als bodembedekker of als onderdeel van een gemengde border. Ze doen het ook goed onder bomen en kunnen zelfs in containers groeien.
Ze gedijen goed bij verwaarlozing en vergen zeer weinig onderhoud. Het enige grote probleem is dat ze gevoelig zijn voor overbewatering.
Je zou de bloemen moeten onthoofden na de bloei, en het kan nodig zijn de bladeren terug te snoeien na een strenge winter (of knabbelen door taxuskevers). De planten moeten om de 3 tot 5 jaar worden gesplitst.
Voor de rest is dit weinig gevraagd in ruil voor een overvloed aan bloemen in het voorjaar, en bladeren die in de herfst of winter meestal bronskleurig of paars verkleuren.
U kunt meer te weten komen over hoe je bergenia in je tuin kweekt in onze gids.
Britse tuiniers zijn vaak ronduit obsessief over bergenia's, zoals de beroemde Britse tuinbouwkundige Beth Chatto heeft gezegd.
Ook wijlen hovenier David Hicks stond bekend om zijn groei van dit geslacht, hoewel hij op typisch excentrieke wijze de bloemen afknipte en alleen het gebladerte bewonderde.
Duitse veredelaars hebben een prominente rol gespeeld bij de productie van vele bergenia-cultivars, zoals u aan hun namen kunt zien.
Andere cultivars dragen echte Britse namen, zoals de Bressingham-serie van Alan Bloeien, die door de Times of London werd geprezen als "een titaan van de Britse tuinbouw" en de eigenaar van Bressingham Gardens.
De meest voorkomende soort die in tuinen wordt aangetroffen is B. crassifolia.
Aanvankelijk dacht men dat B. crassifolia en B. cordifolia twee verschillende soorten waren, maar nu worden ze erkend als dezelfde soort, en zijn de namen synoniemen.
Als gevolg hiervan kunt u cultivars vinden die onder één van deze namen worden vermeld, aangezien ze vaak door elkaar worden gebruikt.
Wij zullen enkele van de meer populaire cultivars en soorten van bergenia behandelen die de prestigieuze RHS Award of Tuin Merit (AGM) hebben ontvangen. Alle variëteiten staan bekend om hun grote aantrekkingskracht op bijen en andere bestuivers.
Dus, spreek uw Duits bij, en laten we een rondleiding maken langs de elite cultivars van bergenia! De meeste van de hier gekozen soorten zijn beroemd over de hele wereld.
Deze prachtige hybride cultivar heeft donker lila-roze bloemen op stevige stengels. Hij werd in de jaren 1930 door de vooraanstaande Duitse plantenkweker Georg Arends gekweekt uit B. ciliata en B. purpurascens.
In het Engels bekend als 'Evening Bells', heeft het relatief open bloemen in vergelijking met de meeste soorten.
Bovendien zijn de zeer grote ovale De bladeren hebben een doorsnede van bijna 20,3 cm. Ze beginnen het seizoen donkergroen, en verkleuren in de herfst naar rood.
De planten worden 0,3 tot 0,6 m hoog en breed, en zijn winterhard in de zones 4-8.
Zoals veel van de favorieten op deze lijst, is ook B. purpurascens 'Ballawley' aanbevolen door deskundigen van de tuinbouwafdeling van de School of Integrative Plant Science van de Cornell University.
Deze cultivar kan 50,8 cm breed worden en produceert zijn helderrode bloemen op rechtopstaande roodachtige stengels die 0,6 m hoog kunnen worden.
Een extra attractie zijn de middelgroene bladeren die in de winter naar paars verkleuren met bronzen tinten. Hij is geschikt voor teelt in Zones 4-8.
Een andere populaire optie, 'Beethoven', produceert roze-witte bloemen die omgeven zijn door roze of rode kelkbladeren, en de bladeren verkleuren in de herfst naar een diep roodachtige kleur.
Beethoven', veredeld door de Britse plantenkweker Eric Smith, is een hybride kruising tussen B. stracheyi en B. crassifolia.
De planten vormen trossen, met elk een volwassen hoogte en spreiding van 45,7 cm. Beethoven' is winterhard in de Zones 4-9.
Een andere populaire variëteit in de VS, het VK en Duitsland is B. crassifolia 'Biedermeier', een olifantsoorcultivar die in 2009 door de RHS werd bekroond met de Award of Tuin Merit.
De robuuste hoofdjes van grote lichtroze bloemen hebben een donkerder hart. Nog beter is dat de bloemen zowel in oktober als in het voorjaar sporadisch verschijnen.
De bladeren hebben het hele jaar door een groene tint, vooral aan de randen. De planten worden 35,6 tot 45,7 cm hoog en breed en zijn winterhard in de Zones 3-9.
Deze cultivar werd in 1984 geïntroduceerd door de Britse tuinbouwers van Bloeit of Bressingham® - het veredelingsbedrijf van de befaamde Bressingham Gardens. Het is een hybride kruising tussen B. purpurascens en B. crassifolia.
Bekend om zijn verandering in bladkleur van groen naar robijnrood aan de bovenkant en karmozijnpaars aan de onderkant, zorgt deze cultivar voor een spectaculaire wintershow met bladeren die geschikt zijn voor gebruik in boeketten.
De kleuren zijn het meest intens wanneer de planten in de volle zon en/of onder spanning worden geteeld.
Bovendien geeft deze cultivar dieproze bloemen.
De plant vormt keurige compacte stuifmeel die 30,5 tot 45,7 cm breed worden, met een hoogte van 0,3 m, en gedijt in de zones 3-8.
Als u het ondoorgrondelijke probleem hebt dat u uitgekeken bent op kleurrijke bloemen, of als u gewoon de voorkeur geeft aan witte, dan is hier een cultivar voor u.
Zoals de naam al aangeeft, heeft deze soort witte bloemen in het voorjaar, naast loof dat in de herfst kastanjebruin kleurt.
Deze kenmerken, in combinatie met de neiging om zich langzaam te verspreiden, hebben er een favoriet van gemaakt in de VS, Groot-Brittannië en Duitsland.
De legendarische Britse tuinbouwkundige Alan Bloeien kweekte B. crassifolia 'Bressingham White', die in 1993 de British Royal Tuinbouw- Maatschappij Award of Tuin Merit ontving.
'Bressingham White' kwam ook als de op één na meest geliefde cultivar uit de bus in een peiling onder Duitse vasteplantentuinders eind januari 2017, waarover werd bericht in Floral Daily.
Vanwaar die opwinding? Het lijkt de combinatie te zijn van overvloedige trossen zuiver witte bloemen die contrasteren met zijn diepgroene bladeren en er hoog boven worden gehouden, voordat ze in de herfst veranderen.
Een andere reden voor zijn populariteit is dat 'Bressingham White' is verbeterd voor kleinere tuinen en kleiner is dan andere soorten. Hij wordt 30,5 tot 38,1 cm hoog en 45,7 cm breed, en groeit in de zones 4-9.
Een potentieel probleem als u in een meer noordelijke zone woont, is dat deze cultivar slechts half wintergroen is, wat betekent dat hij bij koud weer zijn bladeren kan verliezen.
Deze AGM-winnaar uit 2009 staat bekend om zijn overvloedige bloemen. Ze openen wit en verkleuren naar roze naarmate ze ouder worden.
Zoals de meeste variëteiten bloeit 'Britten' vooral in het voorjaar, maar de planten bloeien ook sporadisch tot in oktober. Hij groeit het best in de zones 4-8.
Dit is een andere hybride selectie gefokt door Eric Smith, met B. stracheyi als zaadouder. De kleine bladeren zijn glanzend groen met gebronsde randen. Gebladerte wordt rood in de winter. Planten bereiken een volwassen hoogte en spreiding van 50,8 cm.
Deze AGM-winnaar van 2009 staat vooral bekend om zijn middengroene, gebobbelde bladeren die glanzen. Hoewel deze cultivar dieproze bloemen produceert, verstoppen ze zich soms onder de grote bladeren.
B. crassifolia 'Claire Maxine' is een andere cultivar die tot oktober sporadisch kan bloeien, naast de lentebloei. De planten worden op volwassen age tot 45,7 cm hoog en breed en gedijen goed in de zones 3-8.
Nog een AGM-winnaar van 2009, 'Eden's Magic Giant', heeft roze-gebloste bloemen die naar buiten gericht zijn, met stroken bloemblaadjes op felrode stelen. 'Eden's Magic Giant', zoals de naam al doet vermoeden, is een grote B.crassifolia hybride cultivar die tot 0,9 m hoog en breed kan worden.
De bladeren zijn donkergroen en blozend rood, en deze schaduw wordt meer uitgesproken tijdens de winter. Winterhard in zones 5-8.
Deze cultivar werd ooit veel geteeld in Engeland, maar is volgens tuinder David Marks momenteel minder prominent aanwezig. Het werd gefokt door Eric Smith uit Somerset, Engeland, die ook 'Beethoven' en 'Britten' fokte.
Hij gaf het aan de bekende auteur en tuinder Beth Chatto, die het naar hem vernoemde. Deze AGM-winnaar van 2009 staat bekend om zijn bladeren, met bovenzijden die veranderen van groen in brons, en onderzijden die donkerrood zijn.
De RHS verwijst naar de winterbladkleur als "uitstekend", als het blad niet is beschadigd door zware vorst, en Cornell University noemt 'Eric Smith' als een aanbevolen cultivar voor huistuinen. De plant produceert in de lente ook paarsroze bloemen, maar die worden niet in zo grote hoeveelheden geproduceerd als die van andere cultivars, en ze kunnen verborgen zijn onder de bladeren. Deze cultivar wordt 30,5 tot 45,7 cm hoog, met een spreiding van 10,2 tot 45,7 cm en is winterhard in zones 3-8.
Deze cultivar van B. crassifolia, ook bekend als 'Overture', werd in 2009 bekroond met de prestigieuze AVA en won in 2017 de populariteitspeiling onder bijna 2.000 leden van de Vereniging van Duitse Vaste Planten.
Deze cultivar heeft verschillende positieve eigenschappen. De bladeren worden groenrood bij koud weer en het wordt beschouwd als een van de meest betrouwbare soorten bergenia vanwege zijn winterkleur.
Bovendien zijn de violetrode bloemen buitengewoon lang houdbaar en geschikt voor snijbloemen. Zelfs de stengels zijn kleurrijk.
'Eroica' is ook zeer goed bestand tegen vorst en is winterhard in zones 3-9. De planten worden 10,2 tot 45,7 cm hoog en worden 45,7 tot 91,4 cm breed.
Deze unieke en vaak aanbevolen compacte cultivar van B. crassifolia is gemaakt door de vooraanstaande Duitse plantenveredelaar Georg Arends, die hem 'Abendglut' noemde.
De grote, ronde, donkergroene bladeren van de dwergplant hebben opvallende rode onderkanten en wordt in de winter diep paars. Deze cultivar is ongebruikelijk voor Bergenia en produceert halfgevulde dieproze bloemen.
Deze worden op rode stelen gehouden en planten bereiken een hoogte van slechts 0,3 m. Winterhard in zones 3-9.
Een andere ontvanger van de Award of Tuin Merit, B. crassifolia 'Mrs.
Holle’ ziet er opvallend anders uit dan de meeste andere cultivars. Hoewel ze aan de randen rood gekleurd zijn, zijn de bladeren geelgroen.
De bloemen zijn erg lichtroze, maar ze hebben een diepere roze blos in het midden. De stengels worden 45,7 tot 91,4 cm hoog op de vervaldag.
Deze planten zijn zeer goed bestand tegen vorst, uitstekende kandidaten voor koelere klimaten. Winterhard in zones 3-8.
Deze ongewone cultivar van B. purpurascens heeft dieproze, knikkende bloemen. Ze worden boven de smalle, rechtopstaande bladeren gehouden die in de winter een intens rode kleur hebben. De RHS kende deze cultivar in 2009 de Award of Tuin Merit toe. 'Irish Crimson' bereikt een volwassen hoogte van 38,1 cm, met een spreiding van 61,0 cm. Winterhard in zones 3-8.
Deze cultivar van B. crassifolia staat ook bekend als 'Morgenröte'. Hij stond op de lijst van te telen cultivars van Cornell University en kreeg in 1993 de RHS Award of Tuin Merit. Ze bereikte een hoogte van 30,5 tot 45,7 cm en een soortgelijke verspreiding, het heeft donkergroene bladeren. De bloemen zijn rozerood en staan op rode stelen. 'Morning Red' gedijt in zones 4-9.
Een nieuwere variëteit geïntroduceerd door de Duitse veredelaar Anne Eskuche, deze zeer populaire miniatuurcultivar heeft aantrekkelijke roze bloemen en lange, smalle bladeren die in de herfst diep paarsachtig rood kleuren. B.
crassifolia 'Pink Dragonfly' groeit het beste in de zones 4-9 en is het meest effectief als het wordt gebruikt als een rand langs een loopbrug of als het massaal wordt gekweekt. Een voordeel van het kweken van deze cultivar in warmere klimaten is dat de bladeren eerder groenblijvend zijn.
Dit is een van de soorten die bekend staat als varkenspiep, omdat de bladeren ongewoon rubberachtig zijn, dus ze zullen waarschijnlijk piepen als een varken als ze tussen je vingers worden gewreven. De felroze bloemen bloeien van het vroege tot het laat voorjaar op stengels van 38,1 cm en trekken vlinders, kolibries en bijen aan. Planten zijn te koop bij Natuur Heuvels Nursery.
Een AGM-ontvanger in 2009 en 1 van Cornell's aanbevolen variëteiten, tuinexpert Beth Chatto heeft verklaard dat Bergenia 'Pugsley's Pink' een goed contrast vormt met groenblijvende struiken. De paarsroze bloemen hebben een rode streep in het midden.
De bladeren zijn middelgroot en glanzend groen. En zoals bij veel mooie cultivars het geval is, worden ook deze in de winter felrood.
'Pugsley's Pink' wordt anderhalve tot 0,9 m hoog en kan bijna 0,9 m breed worden. Deze cultivar is winterhard in zones 4-9.
Een populaire cultivar van B. crassifolia die ook bekend staat als olifantsoren 'Purpurea'.
Veel tuinders zijn vooral dol op het paarse blad, dat in de winter een diepere roodpaarse tint kan krijgen. Deze plant heeft ook helder magenta-roze bloemen, geproduceerd in rechtopstaande trossen op rode stengels die tot 0,9 m hoog kunnen worden.
Op arme grond zal deze cultivar beter presteren, wat de bladkleur tien goede komt. Winterhard in zones 3-8.
'Red Beauty' is een andere cultivar van B. crassifolia (ook bekend als 'Rotblum') die aantrekkelijke kleurrijke bladeren in de herfst en winter combineert met prachtige bloemen in de lente.
Het is winterhard in zones 4-9. De diep roze-rode bloemen groeien op rode stelen en de bladeren beginnen midden donkergroen voordat ze rood worden.
De kleur van de bladeren wordt versterkt wanneer de planten worden gekweekt in grond van slechte kwaliteit. Je vindt zaden voor deze cultivar van Hazzard's Zaden via Amazon.
Deze winnaar van de RHS Award of Tuin Merit 2009 heeft opvallend bronsgroen blad. De roze bloemen zijn roodgeel en dit is een andere cultivar van B. crassifolia die sporadisch kan bloeien van de laat winter tot april. Deze cultivar verspreidt zich gemakkelijk en heeft een volwassen hoogte van 45,7 cm met een spreiding van 45,7 tot 91,4 cm. 'Rose Zeiten' is winterhard in de zones 3-8.
Georg Arends veredelde deze cultivar in 1950 en noemde hem 'silberlicht'. Het is een kruising tussen B.
ciliata en B. emiensis.
Het wordt 1 tot anderhalve voet breed en hoog met grote, groene, leerachtige, ovaalvormige bladeren die aan de randen getand zijn. Stengels getint met rood produceren clusters van witte bloemen van het vroege tot het midden van de lente.
Deze bloemen worden meestal lichtroze naarmate ze ouder worden, en de kelken kunnen felrood zijn. 'silverlight' werd in 1993 bekroond met de AVA en wordt aanbevolen door Cornell University. Winterhard in zones 5-8.
Een AVA-winnaar uit 2009, B. crassifolia 'sunningdale' staat bekend om zijn grote groene bladeren die in de zomer rood kleuren en in de winter koperrood worden. het is diep roze, klokvormige bloemen zijn ook aantrekkelijk. Planten bereiken volwassen afmetingen van 45,7 cm lang en breed en zijn winterhard in zones 3-8.
Een cultivar van B. ciliata, een soort die inheems is in de Himalaya, wat ongebruikelijk is aan deze plant zijn de grote harige bladeren.
Deze bladeren beginnen groen en kunnen in de herfst rood worden, hoewel sommige tuinders het aanbevolen hebben om in de schaduw te groeien om verbranding door de zon te voorkomen. Bij koud weer kan het blad eraf vallen.
De bleke of medium roze bloemen zijn ook mooi. In het voorjaar verschijnen ze op korte stelen. Winterhard in zones 3-8.
Deze cultivar van B. crassifolia staat ook bekend als 'Winterglut' of 'Vinterglöd'.
Deze variëteit gedijt goed in de zones 3 tot en met 9. In tegenstelling tot de meeste andere soorten groeit ze echter langzaam en verspreidt ze zich niet wijdverbreid.
'Winterglow' heeft ook grote, dikke, rubberachtige bladeren die het geluid van een piepend varken maken als je ze tussen je vingers wrijft. De bladeren beginnen in het voorjaar glanzend en donkergroen en kleuren in de herfst bordeauxrood.
Met zijn sterke vorsttolerantie behoudt deze cultivar zijn schoonheid het hele jaar door. Het gebladerte gaat de hele winter mee.
Maar misschien moet u het tijdens koude periodes mulchen of de plant met sneeuw bedekken. Deze cultivar, met zijn aantrekkelijke helder magenta-roze bloemen op donkerrode stelen tot 45,7 cm hoog, is populair in zowel de VS als het VK.
Terwijl bergenia-planten altijd bloeien in de laat winter of lente, produceert deze 1 ook vaak een tweede, kleinere bloei in de herfst. Het levert ook stuifmeel aan bijen en andere bestuivers. Planten zijn verkrijgbaar bij Natuur Heuvels Nursery.
Nog een AVA-winnaar uit 2009, deze B purpurascens-cultivar is kleiner dan de meeste. Ook bekend als 'Winter Fairy Tale', wordt het 30,5 tot 38,1 cm hoog met een spreiding van 45,7 cm.
De gepolijste groene bladeren onderscheiden zich door hun verticale groei en worden scharlakenrood in de herfst en winter. In het laat voorjaar groeien witte, roze getinte bloemen op roodachtige stelen. Deze cultivar verdraagt een scala aan bodemgesteldheid in zowel halfschaduw als volle zon, en is geschikt voor teelt in zones 3-9.